Wpływ dypirydamolu i aspiryny na drożność przeszczepu hemodializy ad 5

Wskaźnik przestrzegania zalecanego schematu leczenia, oszacowany na podstawie liczby tabletek, wyniósł 83% w obu grupach. Skuteczność
Rycina 2. Rycina 2. Szacunki Kaplan-Meier dotyczące skumulowanej częstości występowania utraconej pierwotnej, niepowiększonej dury przeszczepu według grupy badawczej. Mediana czasu trwania drożności wynosiła 5,8 miesiąca (przedział ufności 95% [CI], 4,3 do 7,1) w grupie dipirydamolu o przedłużonym uwalnianiu (ERDP) -aspiryny i 4,3 miesiąca (95% CI, 3,6 do 5,4) w grupie placebo.
Tabela 2. Tabela 2. Przypadki pierwotnych i wtórnych wyników, według grupy analitycznej. Częstość pierwotnej samodzielnej drożności w ciągu roku wynosiła 23% (przedział ufności 95% [CI], 18 do 28) w grupie placebo i 28% (95% CI, 23 do 34) w grupie dipirydamol-aspiryna, bezwzględna. różnica 5 punktów procentowych (rys. 2). W związku z tym leczenie dipirydamolem i aspiryną znacząco wydłużyło czas trwania pierwotnej samodzielnej drożności przeszczepu w porównaniu z placebo. Po dostosowaniu do wcześniej określonych czynników stosunek ryzyka utraty pierwotnej samodzielnej drożności przeszczepu w grupie dipirydamol-aspiryna w porównaniu z grupą placebo wynosił 0,82 (95% CI, 0,68 do 0,98, P = 0,03) (tabela 2) , dla względnego zmniejszenia szybkości utraty pierwotnej samodzielnej drożności przeszczepu o 18%. Odpowiedni nieskorygowany współczynnik ryzyka wynosił 0,81 (95% CI, 0,68 do 0,97, P = 0,02).
Współczynnik ryzyka dla utraty pierwotnej samodzielnej drożności przeszczepu w grupie dipirydamol-aspiryna w porównaniu z grupą placebo wynosił 0,76 (95% CI, 0,60 do 0,96; P = 0,02) wśród pacjentów, którzy nie otrzymywali aspirynę w punkcie wyjściowym i 0,92 (95 % CI, 0,68 do 1,24, P = 0,57) wśród osób otrzymujących aspirynę w punkcie wyjściowym (patrz Tabela w Dodatku Uzupełniającym). Nie było jednak istotnej interakcji między początkowym zastosowaniem aspiryny a przypisanym badaniem (P = 0,33). Nie było znaczącej heterogeniczności w skuteczności dwóch badanych terapii w innych predefiniowanych podgrupach (Tabela w Dodatku Uzupełniającym).
Przyczyny utraty drożności przeszczepu przedstawiono w Tabeli 2. W momencie zakończenia badania pierwotny wynik wystąpił u 80% pacjentów otrzymujących dipirydamol i aspirynę oraz 84% pacjentów otrzymujących placebo. Zakrzepica była najczęstszą ogólną przyczyną pierwotnego wyniku, występującą u 40% pacjentów otrzymujących dipirydamol i aspirynę oraz u 42% pacjentów otrzymujących placebo. Angiografię przeprowadzono u 59% wszystkich pacjentów z zakrzepicą, a zwężenie 50% lub więcej stwierdzono u ponad 90% tych pacjentów. Ogólnie, znaczące klinicznie zwężenie (.50%) z lub bez wcześniejszej zakrzepicy udokumentowano u 50% pacjentów otrzymujących dipirydamol o przedłużonym uwalnianiu w połączeniu z aspiryną i 55% pacjentów otrzymujących placebo, co odpowiada ogólnemu zmniejszeniu o 28% częstości zwężenia po leczeniu z dipirydamolem i aspiryną (współczynnik ryzyka, 0,72; 95% CI, 0,57 do 0,90; P = 0,005).
Mediana czasu trwania kumulacyjnej drożności przeszczepu wynosiła 22,5 miesiąca (95% CI, 20,0 do 28,2) w grupie placebo. Leczenie dipirydamolem i kwasem acetylosalicylowym, podawane aż do osiągnięcia pierwotnego wyniku, nie zmniejszyło istotnie częstości kumulacyjnej niewydolności przeszczepu, zgonu lub złożenia tych dwóch wyników (tab. 2).
Zdarzenia niepożądane
Tabela 3
[przypisy: allegro keyboard, fale radiowe przeciwwskazania, na zdrowie po rosyjsku ]