Wczesna i opóźniona inwazyjna interwencja w ostrych zespołach wieńcowych ad 6

Istniała jednak znaczna niejednorodność, gdy pierwotny wynik został podzielony na tercje zgodnie z poziomem ryzyka podstawowego (ryc. 3). U pacjentów z oceną ryzyka GRACE większą niż 140 (trzecia z najwyższym ryzykiem), pierwotny wynik wystąpił u 13,9% pacjentów w grupie wczesnej interwencji, w porównaniu z 21,0% w grupie z opóźnionym leczeniem, zmniejszenie 35,0% w grupie wczesnej interwencji (współczynnik ryzyka, 0,65, 95% CI, 0,48 do 0,89, P = 0,006). Jednakże wśród pacjentów z wynikiem 140 lub mniejszym (połączenie trzech najniższych i pośrednich poziomów ryzyka) nie stwierdzono istotnych różnic między grupami (7,6% vs. 6,7%, współczynnik ryzyka, 1,12, 95% CI, 0,81 do 1,56, P = 0,48, P = 0,01 dla heterogeniczności) (Figura 3). Podobnie wśród pacjentów wysokiego ryzyka drugorzędowy wynik złożony zgonu, zawału mięśnia sercowego lub opornego niedokrwienia wystąpił u 13,7% pacjentów w grupie wczesnej interwencji, w porównaniu z 21,6% w grupie z opóźnionym leczeniem (współczynnik ryzyka 0,62). 95% CI, 0,45 do 0,83, P = 0,002). U pacjentów z ryzykiem niskiego do średniego wynik drugorzędowy był skromniej zmniejszony (7,5% w porównaniu z 8,8%, współczynnik ryzyka, 0,83, 95% CI, 0,61 do 1,12, P = 0,23). W analizach eksploracyjnych nie stwierdziliśmy znaczącej heterogeniczności w pierwotnym wyniku ani wtórnym wyniku śmierci, zawału mięśnia sercowego lub opornego niedokrwienia w ośrodkach badawczych, w których mediana czasu do koronarografii w grupie wczesnej interwencji wynosiła mniej niż 6 godzin, 6 do 12 godzin lub więcej niż 12 godzin (szczegóły w Dodatku Uzupełniającym). Konsekwentne wyniki obserwowano również u pacjentów przechodzących PCI lub CABG po randomizacji (Tabela w dodatkowym dodatku).
Dyskusja
Główne wyniki naszego badania wskazują, że u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST strategia wczesnej interwencji nie była lepsza od strategii opóźnionej interwencji w zapobieganiu śmierci, zawałowi mięśnia sercowego lub udarowi. Jednak strategia wczesnej interwencji znacząco zmniejszyła drugorzędny wynik zgonu, zawału mięśnia sercowego lub opornego na niedokrwienie i okazała się być lepsza wśród pacjentów wysokiego ryzyka zarówno w odniesieniu do pierwotnego wyniku, jak i jednego z dodatkowych wyników. Nie stwierdzono oznak zagrożenia związanego z wczesną interwencją i nie stwierdzono różnic w częstym krwawieniu lub udarze mózgu między obiema grupami.
Chociaż metaanalizy z wcześniejszych randomizowanych badań, w których porównano strategię inwazyjną z konserwatywną strategią u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi, wykazały korzyści dla strategii inwazyjnej, 2,3 czas angiografii w grupie strategii inwazyjnych tych wcześniejszych badań wynosił już od 19 godzin po randomizacji w jednym dużym badaniu12 aż do 96 godzin w innym dużym badaniu.8 Biorąc pod uwagę tak duże zróżnicowanie w czasie, pozostaje znaczna niepewność co do optymalnego czasu interwencji u takich pacjentów.2 Małe, randomizowane próby porównujące wczesną interwencję z opóźnioną interwencją przyniosły sprzeczne wyniki.11,13 Chociaż niektóre analizy obserwacyjne sugerują, że wcześniejsza interwencja w porównaniu z opóźnioną interwencją może zmniejszyć liczbę zdarzeń, 17,18 innych sugeruje, że wyniki wydają się być podobne między tymi dwoma objawami. Podejścia.19 Pojawiła się również sugestia zagrożenia związanego z rutynową wczesną interwencją.28 12,20
Brak istotnej różnicy w częstości zgonów, zawale mięśnia sercowego lub udaru w ogólnej populacji pomiędzy tymi dwiema strategiami inwazyjnymi sugeruje, że większość pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi może być bezpiecznie leczona za pomocą wczesnej interwencji lub opóźnionej interwencji
[przypisy: przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, fale radiowe przeciwwskazania, na zdrowie po rosyjsku ]