Permissive Underfeeding lub standardowa karma dojelitowa u krytycznie chorych osób dorosłych cd 5

Serialne pomiary interwencji, współdziałania i wybrane wyniki w grupach z niedozwolonym dozowaniem i podawaniem standardowym. Podane wartości są średnimi; I słupki wskazują 95% przedziały ufności. Gwiazdki oznaczają znaczenie statystyczne, po korekcji Bonferroniego, dla różnicy między dwiema grupami każdego dnia, z użyciem niezależnego testu t-Studenta (dla dziennego spożycia kalorii) i testu Wilcoxona-Manna-Whitneya (dla wszystkich innych zmiennych). Wartości P dla zmiany w czasie dla obu połączonych grup i dla różnicy między dwiema grupami w czasie zostały obliczone przy użyciu analizy wariancji z powtarzanymi pomiarami. Całkowite wyniki oceny Seagential Organure Assessment (SOFA) wynoszą od 0 do 24, przy czym wyższe wyniki wskazują na większy stopień niewydolności narządów. Bilans azotu wyliczono jako [całkowite spożycie białka w gramach ÷ 6,25] – [(wydalanie azotu z moczem w milimolach ÷ 35,7) + 4 g]. Aby przeliczyć wartości dla stężenia glukozy we krwi na miligramy na decylitr, podziel przez 0,05551. W całym okresie interwencji pacjenci z grupy permisive-underfeeding mieli niższe spożycie kaloryczne niż pacjenci w grupie karmienia standardowego (tabela 2 i ryc. i ryc. S2 w dodatkowym dodatku); średnie spożycie kalorii w okresie interwencji wynosiło 46 . 14% w porównaniu z 71 . 22% dziennych zapotrzebowań (P <0,001). Spożycie białka i zastosowane formuły dojelitowe nie różniły się istotnie pomiędzy dwiema grupami (Tabela 2 i Tabela S7 oraz Rys. Pacjenci z grupy permisive-underfeeding mieli niższe poziomy glukozy, wymagali mniejszej dawki insuliny i mieli niższy dzienny bilans płynów w kilka dni badania (Tabela 2 i Figura 1). Inne interwencje i dane dotyczące odżywiania przedstawiono w Tabeli 2 i na Rysunku 1, oraz na Rysunku S4 w Dodatku Uzupełniającym.
Wyniki
Śmiertelność
Tabela 3. Tabela 3. Wyniki w grupach, w których dzieci nie pobierają pokarmu ani nie karmią je standardowymi karmieniami. Rysunek 2. Rysunek 2. Krzywe Kaplan-Meier dla przeżycia do 180 dni po przyjęciu. Śmiertelność 90 dni (pierwszorzędowy punkt końcowy) wynosiła 27,2% (121 z 445 pacjentów) w grupie z niedozwolonym karmieniem i 28,9% (127 z 440 pacjentów) w grupie karmienia standardowego (ryzyko względne, 0,94, przedział ufności 95% [CI], 0,76 do 1,16, P = 0,58) ( Tabela 3). Nieskorygowane i skorygowane współczynniki ryzyka były również nieistotne (nieskorygowany współczynnik ryzyka, 0,92, 95% CI, 0,72 do 1,18, P = 0,51, skorygowany współczynnik ryzyka, 0,91, 95% CI, 0,71 do 1,17, P = 0,48). Podobnie, nie było znaczących różnic między grupami w odniesieniu do śmiertelności na OIOM-ie, śmiertelności wewnątrzszpitalnej, 28-dniowej śmiertelności lub 180-dniowej śmiertelności. Prognozy dotyczące przeżycia Kaplana-Meiera nie wykazały istotnej różnicy w prawdopodobieństwie przeżycia między dwiema grupami (P = 0,43 w teście log-rank) (Figura 2).
Inne punkty końcowe
Wyniki Serial SOFA, bilans azotowy, masa ciała i poziomy białka C-reaktywnego, prealbuminy, kreatyniny, bilirubiny, ciśnienia cząstkowego tętniczego ditlenku węgla, hemoglobiny, lipidów, potasu, magnezu, fosforanu, transferyny i wydalania azotu z moczem nie różniły się znacznie między dwiema grupami (ryc. i ryc
[więcej w: wyszukiwarka skierowań do sanatorium, hipodypsja, przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego ]