Genetyczna ewolucja czerniaka z prekursorowych zmian cd 6

Uszkodzenia pośrednie miały również wyższy ciężar mutacji niż zmiany łagodne (P = 0,03 w teście sumy rang Wilcoxona) (Figura 3B). Odkrycia te wskazują, że większość zmian pośrednich, które zostały sklasyfikowane na podstawie morfologicznej, miała również cechy genetyczne, które występują między nowotworami łagodnymi i złośliwymi. Wśród czerniaków częstość występowania określonych mutacji, wzorców zmian liczby kopii i obciążeń mutacyjnych różni się znacznie w zależności od tkanki i anatomicznego miejsca pochodzenia, wieku w chwili rozpoznania i łącznej ekspozycji na słońce, co doprowadziło do rozpoznania, że czerniaki zawierają biologicznie różne podtypy. .5,11 Konkretnie, czerniaki z mutacjami BRAF V600E są bardziej powszechne w skórach uszkodzonych przez słońce i młodszych pacjentów i mają wyraźne cechy histopatologiczne, 24 natomiast czerniaki z mutacjami NRAS i mutacjami BRAF V600K lub K601E występują głównie na przewlekłej, uszkodzonej przez słońce skórze. starsi pacjenci.25 Obserwowaliśmy również dwa różne tryby progresji, co jest zgodne z rozbieżnymi cechami zmian. Czerniaki z mutacjami BRAF V600E powstały z łagodnych znamion. Natomiast czerniaki z mutacjami NRAS lub mutacjami BRAF V600K lub K601E były częściej związane ze zmianami pośrednimi lub czerniakami in situ, które już zakumulowały inne patogenne mutacje.
Dwa dalsze przypadki pod względem kumulatywnej ekspozycji na słońce dodatkowo potwierdzają pogląd, że różne podtypy czerniaka wykazują wyraźne trajektorie progresji. Przypadek 29 był niebieskim rakiem, który rozwijał się do niebieskiego, podobnego do czerniaka czerniaka (ryc. S29 w Dodatku Aneks 1), osłoniętego przed słońcem podtypu czerniaka, który jest genetycznie spokrewniony z czerniakiem jelitowym.1,6,26 Nerw został zainicjowany przez Mutacja GNA11 Q209L jako jedyna wykrywalna mutacja i progresja do czerniaka zbiega się z późniejszą mutacją SF3B1 R625H i homozygotyczną utratą BAP1. W przypadku błękitnego, podobnego do czerniaka czerniaka wystąpiły bardzo niewielkie mutacje punktowe, które nie wykazywały uszkodzeń wywołanych promieniowaniem ultrafioletowym. Przypadek 8 był czerniakiem in situ, który był związany z czerniakiem desmoplastycznym (ryc. S8 w Suplemencie Dodatkowym 1), biologicznie odmiennym podtypem czerniaka, który jest powiązany z wysoką skumulowaną ekspozycją na słońce i charakteryzował się sarkomatycznymi wzorami wzrostu.27 Najwcześniejsza wykrywalna mutacja patogenna była to homozygotyczna mutacja NF1 w miejscu splicingu, która była już obecna w obszarze in situ, a progresja do czerniaka desmoplastycznego zbiega się z homozygotyczną utratą CDKN2A i PTEN. Występowały liczne mutacje punktowe odbijające promieniowanie ultrafioletowe, co jest zgodne z wysoką ekspozycją na słońce związaną z większością czerniaków desmoplastycznych.
Pomimo różnic w inicjowaniu onkogenów, istniały silne podobieństwa między późniejszymi mutacjami, które gromadziły się podczas kolejnych etapów rozwoju. Mutacje promotora TERT pojawiły się wcześnie w pośrednich zmianach i czerniakach in situ, występujących w 77% tych nowotworów (Figura 3C). Utrata obu kopii CDKN2A była widoczna wyłącznie w inwazyjnych czerniakach (Figura 3C). Mutacje genów remodelujących chromatynę SWI / SNF pojawiły się również głównie w inwazyjnych czerniakach (ryc. 2). Ostatecznie straty PTEN i TP53 były rzadkie w naszej serii, ale występowały wyłącznie w grubszych, inwazyjnych czerniakach (ryc. 2), co sugeruje, że mutacje te mogą wystąpić później.
Wzorce mutacyjne podczas ewolucji czerniaka
Ciężar mutacji punktowych nasilił się w każdym stadium histologicznym (figura 3B), a mutacje wykazywały sygnaturę wpływu promieniowania ultrafioletowego na wszystkie etapy progresji (Figura 3D)
[hasła pokrewne: przychodnia vita, fale radiowe przeciwwskazania, citomed toruń rejestracja ]