Wpływ dypirydamolu i aspiryny na drożność przeszczepu hemodializy ad 7

Częstość krwawień wśród pacjentów przypisanych do grupy otrzymującej placebo była o połowę mniejsza niż w próbie kooperatywnej VA.27 Ponadto ryzyko krwawienia nie było dalej zwiększone przez leczenie dipirydamolem i aspiryną. Zwiększone ryzyko krwawienia dipirydamolem o przedłużonym uwalnianiu i kwasem acetylosalicylowym może być maskowane przez krótki czas stosowania leku, częste stosowanie aspiryny, która nie była częścią aktywnego leczenia lub wykluczenie pacjentów z grup wysokiego ryzyka. krwawienie. Wyniki są uspokajające w odniesieniu do bezpieczeństwa dipirydamolu i aspiryny w wybranej populacji, ale należy zachować ostrożność przy ekstrapolowaniu wyników do ogólnej populacji pacjentów poddawanych dializie. Około trzy czwarte badanych pacjentów miało utratę drożności przeszczepu w ciągu roku, czyli odsetek znacznie wyższy niż pierwotnie przewidywany 54%. Ta większa niż oczekiwana utrata drożności przeszczepu może odzwierciedlać charakterystykę badanych pacjentów. Wielu pacjentów było kobietami, wielu było czarnymi, a wielu chorowało na cukrzycę lub w przeszłości na chorobę naczyniową – wszystkie czynniki ryzyka niewydolności dostępu do naczyń .4,20,29,30 Częstotliwość każdego z tych czynników ryzyka była wyższa w naszym badaniu niż w ogólnej populacji hemodializowanej w Stanach Zjednoczonych 31, 32 i była znacznie wyższa niż wśród pacjentów w teście przetoki w dializie (DAC) (ClinicalTrials.gov number, NCT00067119), badanie przeprowadzone równolegle z naszym badaniem w podgrupie centrów klinicznych33. Przewaga pacjentów z wysokim ryzykiem niewydolności przeszczepu w badanej populacji może odzwierciedlać trwający krajowy trend w kierunku stosowania automatycznego umieszczania przetok, z odpowiednim spadkiem wskaźnika umieszczenia przeszczepu.34 Stosuje się przetokę u pacjentów z odpowiednią anatomią naczyniową, podczas gdy przeszczep jest stosowany domyślnie u innych pacjentów. Przeprowadzono comiesięczne monitorowanie przepływu krwi, aby zachować zgodność z wytycznymi praktyki klinicznej i skoncentrować wyniki pierwotnego badania na wykryciu zwężenia, a nie na zakrzepicy.14 Chociaż monitorowanie przepływu mogło zwiększyć wskaźnik utraty drożności pierwotnej, tylko 24% wszystkich przypadków pierwotny wynik został wytrącony przez monitorowanie przepływu, a monitorowanie przepływu prawdopodobnie odgrywało niewielką rolę w obserwowanym wysokim wskaźniku utraty drożności przeszczepu.
Chociaż zdolność dipirydamolu i aspiryny do hamowania niepowodzenia przeszczepu była istotna, efekt kliniczny tej terapii był niewielki. Na podstawie szacunków Kaplana-Meiera, efekt ten można wyrazić jako łączne opóźnienie o 6 tygodni w medianie czasu do utraty drożności pierwotnej u wszystkich pacjentów lub jako zmniejszenie liczby pacjentów z pierwotną niewydolnością przeszczepu przez pacjenta na każde 20 pacjentów leczonych przez rok. Skuteczność dipirydamolu i aspiryny może być większa w podgrupie pacjentów, którzy nie otrzymują jeszcze aspiryny; jednak nasze badanie nie miało wystarczającej mocy, aby odpowiedzieć na to pytanie. Leczenie dipirydamolem i aspiryną kosztuje od 500 do 2200 dolarów rocznie na osobę, a formalna analiza opłacalności jest konieczna, zanim można będzie sformułować zalecenia dotyczące praktyki klinicznej.
To badanie ma pewne ograniczenia Nie osiągnęliśmy celu rejestracji, mimo dodania stron rekrutacyjnych i wydłużenia okresu rekrutacji. Negatywny wpływ włączenia mniejszej liczby pacjentów niż planowano został częściowo zrekompensowany wyższą niż przewidywano częstością niepowodzeń przeszczepu, tak że utrzymano statystyczną siłę badania. Jednak mniejsza niż planowana grupa pacjentów może ograniczyć możliwość zastosowania analiz podgrup. Ponadto, ponieważ badany lek został zatrzymany po osiągnięciu pierwotnego wyniku, nie można ocenić możliwej korzyści kontynuacji leczenia dipirydamolem i aspiryną w odniesieniu do łącznej drożności przeszczepu.
Podsumowując, nasze badanie pokazuje, że leczenie dipirydamolem o przedłużonym uwalnianiu i aspiryną powoduje znaczną, lecz klinicznie niewielką poprawę w pierwotnej samodzielnej drożności przeszczepu. Zgodnie ze znanymi działaniami antyproliferacyjnymi dipirydamolu o przedłużonym uwalnianiu i aspiryną, wyniki sugerują, że strategie nakierowane na rozrost neointimy mogą być ważnym obszarem dla przyszłych badań.
[podobne: na zdrowie po rosyjsku, przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, wyszukiwarka skierowań ]