Wczesna i opóźniona inwazyjna interwencja w ostrych zespołach wieńcowych

Wcześniejsze badania wykazały, że rutynowa strategia inwazyjna poprawia wyniki u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST. Optymalny czas takiej interwencji pozostaje jednak niepewny. Metody
Losowo przydzielono 3031 pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi do rutynowej wczesnej interwencji (angiografia wieńcowa . 24 godziny po randomizacji) lub opóźnionej interwencji (koronarografia . 36 godzin po randomizacji). Pierwszorzędowym wynikiem był zgon, zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu po 6 miesiącach. Uzupełnieniem wtórnym był zgon, zawał mięśnia sercowego lub niedokrwienie oporne po 6 miesiącach.
Wyniki
Angiografię naczyń wieńcowych wykonano u 97,6% pacjentów w grupie wczesnej interwencji (mediana czasu, 14 godzin) iu 95,7% pacjentów w grupie z opóźnionym leczeniem (mediana czasu, 50 godzin). Po 6 miesiącach pierwotny wynik wystąpił u 9,6% pacjentów z grupy wczesnej interwencji, w porównaniu z 11,3% w grupie z opóźnionym leczeniem (współczynnik ryzyka w grupie wczesnej interwencji, 0,85, przedział ufności 95% [CI] 0,68 do 1,06, P = 0,15). Nastąpiło względne zmniejszenie o 28% wtórnego wyniku zgonu, zawału mięśnia sercowego lub opornego niedokrwienia w grupie wczesnej interwencji (9,5%), w porównaniu z grupą z opóźnioną interwencją (12,9%) (współczynnik ryzyka 0,72; 95% CI, 0,58 do 0,89, P = 0,003). Zdefiniowane analizy pokazały, że wczesna interwencja poprawiła pierwotny wynik u jednej trzeciej pacjentów, którzy byli najbardziej narażeni na ryzyko (współczynnik ryzyka, 0,65, 95% CI, 0,48 do 0,89), ale nie w dwóch trzecich przy ryzyku niskim do pośredniego (współczynnik ryzyka 1,12; 95% CI, 0,81 do 1,56; P = 0,01 dla heterogeniczności).
Wnioski
Wczesna interwencja nie różniła się znacznie od opóźnionej interwencji w zapobieganiu pierwotnemu wynikowi, ale zmniejszyła częstość złożonego wtórnego wyniku śmierci, zawału mięśnia sercowego lub opornego niedokrwienia i przewyższała opóźnioną interwencję u pacjentów wysokiego ryzyka. (Numer ClinicalTrials.gov, NCT00552513.)
Wprowadzenie
Randomizowane badania wykazały, że rutynowa strategia inwazyjna jest korzystna u pacjentów wysokiego ryzyka z ostrymi zespołami wieńcowymi.1-3 U pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST, w którym zwykle zamyka się tętnica związana z zawałem i ma miejsce ciągły transmural niedokrwienie, jest dobrze ustalone, że wcześniejsza pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (PCI) może być wykonywana, tym niższa śmiertelność. [5] Natomiast u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST (w tym niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego) , tętnica sprawcy często jest patentowana, zwykle nie ma ciągłego niedokrwienia przezściennego, a pacjent często ma dobrą odpowiedź na początkowe leczenie medyczne.6
Chociaż polityka rutynowej interwencji u takich pacjentów była związana z lepszym wynikiem, 7-10 optymalny czas takiej interwencji nie został dobrze ustalony. Wczesna interwencja może zapobiegać zdarzeniom niedokrwiennym, które mogą wystąpić, gdy pacjent oczekuje na procedurę opóźnioną.11 Alternatywnie, poprzez leczenie pacjenta intensywną terapią przeciwzakrzepową i opóźnianie interwencji przez kilka dni można uniknąć powikłań związanych z zabiegiem przy interwencji na bardziej stabilnej płytce nazębnej
[przypisy: przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego leczenie, prady interferencyjne, procedury w gabinecie stomatologicznym ]