Wczesna i opóźniona inwazyjna interwencja w ostrych zespołach wieńcowych ad 5

Gdy pierwotny wynik został skorygowany względem wskaźnika przypisania stosowanego podczas randomizacji, zaobserwowano podobne wyniki do głównej analizy (współczynnik ryzyka, 0,84, 95% CI, 0,67 do 1,05, P = 0,13). Wtórny wynik zgonu, zawału mięśnia sercowego lub opornego niedokrwienia po 6 miesiącach wystąpił u 9,5% pacjentów z grupy wczesnej interwencji, w porównaniu z 12,9% w grupie z opóźnioną interwencją (współczynnik ryzyka 0,72; 95% CI, 0,58 do 0,89, P = 0,003) (Tabela 2 i Figura 1B). Różnicę tę przypisano głównie dużemu zmniejszeniu niedokrwienia opornego na wczesną interwencję (1,0% vs. 3,3%, współczynnik ryzyka 0,30, 95% CI, 0,17 do 0,54, P <0,001). Wśród pacjentów, u których wystąpiło epizod refrakcyjnego niedokrwienia, późniejsze ryzyko zawału serca zwiększono o czynnik większy niż 4, z częstością 20,6% wśród osób z opornym na niedokrwienie, w porównaniu z 4,8% wśród osób bez opornego niedokrwienia (zagrożenie stosunek 4,6; 95% CI, 2,6 do 8,2; P <0,001). Drugi drugorzędny wynik zgonu, zawału mięśnia sercowego, udaru, opornego niedokrwienia lub powtórnej interwencji również znacznie faworyzował grupę wczesnej interwencji po 6 miesiącach (Tabela 2). Chociaż częstość powtórnej interwencji była nieco wyższa w grupie otrzymującej wczesną interwencję po 30 dniach (5,9% w porównaniu do 4,2%, p = 0,046), nie różniła się istotnie między grupami po 6 miesiącach (8,7% w porównaniu do 8,5%, P = 0,73). Podobnie częstość niewydolności serca nie różniła się istotnie między obiema grupami po 6 miesiącach (5,3% w porównaniu z 5,7%, współczynnik ryzyka 0,93, P = 0,64).
Wyniki bezpieczeństwa
Poważne krwawienie wystąpiło u 3,1% pacjentów z grupy wczesnej interwencji, w porównaniu z 3,5% w grupie z opóźnionym leczeniem (współczynnik ryzyka, 0,89, 95% CI, 0,60 do 1,31, P = 0,55). Nie było istotnej różnicy między grupą wczesnej interwencji a grupą z opóźnionym leczeniem w zakresie krwotoku śródczaszkowego (brak vs. 0,1%), konieczności interwencji chirurgicznej w celu zatrzymania krwawienia (0,4% w porównaniu z 0,8%), krwotoku zaotrzewnowego (0,1% vs. 0,2%), zmniejszenie stężenia hemoglobiny o 3 g na decylitr lub więcej (2,3% w porównaniu z 2,6%) oraz przetoczenie 2 lub więcej jednostek krwi (2,2% w porównaniu z 2,9%).
Zdefiniowane podgrupy
Rycina 2. Rycina 2. Wskaźniki zagrożenia dla wyników pierwotnych i wtórnych w wcześniej określonych podgrupach. Panel A pokazuje współczynniki ryzyka dla złożonego pierwszorzędowego wyniku śmierci, zawału mięśnia sercowego lub udaru w grupie wczesnej interwencji, w porównaniu z grupą z opóźnioną interwencją, w wybranych podgrupach pacjentów. Panel B pokazuje współczynniki ryzyka dla złożonego wtórnego wyniku śmierci, zawału mięśnia sercowego lub opornego niedokrwienia w tych samych podgrupach. Rozmiar kwadratów jest proporcjonalny do wielkości odpowiedniej podgrupy. GRACE oznacza globalny rejestr ostrych zdarzeń wieńcowych.
Ryc. 3. Ryc. 3. Kumulatywne ryzyko Kaplana-Meiera z pierwotnego wyniku, uwarunkowane według skali ryzyka GRACE na poziomie wyjściowym. Pacjenci, którzy uzyskali ocenę ryzyka wyższą niż 140 w skali Global Registry of Acute Coronary Events (GRACE) (wysokie ryzyko), skorzystali bardziej na wczesnej interwencji niż pacjenci z wynikiem 140 lub mniejszym (ryzyko niskiego do średniego) z w odniesieniu do złożonego pierwotnego wyniku śmierci, zawału mięśnia sercowego lub udaru.
Nie stwierdzono istotnej heterogeniczności wyników pierwotnych ani wtórnych w podgrupach podzielonych na straty według wieku, płci lub obecności lub braku odchylenia lub uniesienia odcinka ST w biomarkerach serca przy wejściu do badania (ryc. 2)
[patrz też: prady interferencyjne, lekarz do prawa jazdy, procedury w gabinecie stomatologicznym ]