Mutacja V321A nie była obserwowana na początku u żadnego pacjenta, a L159F nie był oceniany w punkcie wyjściowym, ponieważ przeprowadzono tylko sekwencjonowanie krótkimi fragmentami z pozycji NS5B 227-338. Podczas badań in vitro ani mutacja V321A, ani mutacja L159F nie dawały odporności na sofosbuwir. Znaczenie kliniczne tych mutacji, które rozwijają się podczas leczenia, nie jest znane. Zdarzenia niepożądane
Tabela 3. Tabela 3. Zdarzenia niepożądane, odstawienia i nieprawidłowości hematologiczne. Przedwczesne przerwanie leczenia z powodu zdarzeń niepożądanych było rzadkie we wszystkich badanych grupach. Jeden pacjent z grupy placebo przerwał leczenie ze względu na podwyższoną aktywność aminotransferazy alaninowej i aminotransferazy asparaginianowej, jeden pacjent z zakażeniem HCV o genotypie 3, otrzymującym 12 tygodni leczenia, przerwano leczenie z powodu złego samopoczucia i bólu głowy, a jeden pacjent z genotypem 3 HCV, któremu przerwano leczenie w ciągu 24 tygodni po próbie samobójstwa. Najczęstsze działania niepożądane przedstawiono w Tabeli 3. Większość działań niepożądanych wystąpiła z podobną częstością w 12-tygodniowych i 24-tygodniowych grupach terapeutycznych. Biegunkę i drażliwość obserwowano częściej w grupie 24-tygodniowej niż w grupie 12-tygodniowej. Żadne pojedyncze zdarzenie niepożądane 3. lub 4. stopnia nie wystąpiło u więcej niż 1% pacjentów otrzymujących sofosbuwir przez 12 lub 24 tygodnie. (Pełna lista poważnych zdarzeń niepożądanych znajduje się w Tabeli S6 Dodatku Uzupełniającego.)
Wśród pacjentów otrzymujących 12 tygodni leczenia sofosbuwir-rybawiryną, nieprawidłowości laboratoryjne stopnia 3. zgłaszano u 19% pacjentów, a nieprawidłowości stopnia 4 u 1%; wśród tych, którzy otrzymali 24 tygodnie terapii, nieprawidłowości te odnotowano odpowiednio u 17% i 1% pacjentów. Obserwowano zmniejszenie stężenia hemoglobiny, co było zgodne z oczekiwaną niedokrwistością hemolityczną związaną z leczeniem rybawiryną: u 6% pacjentów w obu 12-tygodniowych i 24-tygodniowych grupach stężenie hemoglobiny było niższe niż 10 g na decylitr, a jeden pacjent w każdej grupie miał poziom hemoglobiny mniejszy niż 8,5 g na decylitr. Zmniejszenie dawki rybawiryny przeprowadzono zgodnie z zaleceniami i nie wpłynęło to niekorzystnie na wynik leczenia (Tabela S2 w Dodatku Uzupełniającym). Średnie zmniejszenie stężenia hemoglobiny po zakończeniu leczenia wyniosło 2,3 g na decylitr w 12-tygodniowej grupie i 2,1 g na decylitr w 24-tygodniowej grupie. Stwierdzono, że przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy ma czasowy związek ze zmniejszeniem stężenia hemoglobiny związanym z hemolizą.
Dyskusja
To opisowe badanie doustnego schematu sofosbuwiru w połączeniu z rybawiryną, które przeprowadzono w prawie 80 miejscach w Europie, potwierdziło ustalenia z poprzednich b adań sofosbuwiru w podobnych populacjach w Ameryce Północnej.13,14 Stwierdziliśmy wysoki odsetek utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej wśród pacjenci z zakażeniem HCV genotypem 2 i wśród osób z zakażeniem genotypem 3, o dłuższym czasie trwania leczenia, przynoszącym korzyści w tej drugiej grupie.
Wśród pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 2 obserwowano wysoki odsetek odpowiedzi i niski odsetek nawrotów we wszystkich podgrupach, co wskazuje na skuteczność 12-tygodniowego leczenia u pacjentów z tym genotypem [hasła pokrewne: procedury w gabinecie stomatologicznym, przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, nfz kolejka do sanatorium ]
Powiązane tematy z artykułem: nfz kolejka do sanatorium procedury w gabinecie stomatologicznym przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego