Analogi somatostatyny są powszechnie stosowane w leczeniu objawów związanych z nadmiernym wydzielaniem hormonów w guzach neuroendokrynnych; jednak dane dotyczące ich działań przeciwnowotworowych są ograniczone. Metody
Przeprowadziliśmy randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo, międzynarodowe badanie lanreotydu analogu somatostatyny u pacjentów z zaawansowanym, dobrze zróżnicowanym lub umiarkowanie zróżnicowanym, niefunkcjonującym guzem neuroendokrynnym dodatnim dla receptorów somatostatynowych klasy lub 2 (wskaźnik proliferacji nowotworów [na barwienie antygenu Ki-67] <10%) i udokumentowany status postępu choroby. Nowotwory pochodziły z trzustki, jelita środkowego lub jelita grubego lub były nieznanego pochodzenia. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania formulacji wodno-żelowej o przedłużonym uwalnianiu lanreotydu (Autogel [znany w USA jako Depot], Ipsen) w dawce 120 mg (101 pacjentów) lub placebo (103 pacjentów) ra z na 28 dni przez 96 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od progresji, definiowane jako czas do progresji choroby (zgodnie z Kryteriami oceny odpowiedzi w przypadku guzów litych, wersja 1.0) lub zgonem. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały całkowite przeżycie, jakość życia (ocenianą za pomocą kwestionariuszy Europejskiej Organizacji Badań i Leczenia Raka QLQ-C30 i QLQ-GI.NET21) oraz bezpieczeństwo.
Wyniki
Większość pacjentów (96%) nie miała progresji nowotworu w ciągu 3 do 6 miesięcy przed randomizacją, a 33% miało guzy wątroby większe niż 25%. Lanreotyd, w porównaniu z placebo, wiązał się ze znacznie przedłużonym czasem przeżycia bez progresji choroby (mediana nieosiągnięta vs. mediana 18,0 miesiąca, P <0,001 w teście stratyfikowanej log-rank, współczynnik ryzyka progresji lub śmierci, 0,47; przedział [CI], 0,30 do 0,73). Szacunkowe wskaźniki przeżycia bez progresji po 24 miesiącac h wynosiły 65,1% (95% CI, 54,0 do 74,1) w grupie leczonej lanreotydem i 33,0% (95% CI, 23,0 do 43,3) w grupie placebo. Efekt terapeutyczny w predefiniowanych podgrupach był ogólnie zgodny z tym w całej populacji, z wyjątkiem małych podgrup, w których przedziały ufności były szerokie. Nie stwierdzono znaczących różnic między grupami w zakresie jakości życia lub całkowitego przeżycia. Najczęstszym zdarzeniem niepożądanym związanym z leczeniem była biegunka (u 26% pacjentów w grupie leczonej lanreotydem iu 9% osób w grupie otrzymującej placebo).
Wnioski
Lanreotyd był związany ze znacznie przedłużonym czasem przeżycia bez progresji u pacjentów z przerzutowymi nowotworami neuroendokrynnymi jelitowo-rdzeniowymi stopnia 1. lub 2. (Ki-67 <10%). (Finansowane przez Ipsen, CLARINET ClinicalTrials.gov numer, NCT00353496; EudraCT 2005-004904-35.)
Wprowadzenie
Guzy neuroendokrynne są rzadkimi nowotworami, 1,2 z roczną częstością 5 p rzypadków na 100 000 osób w Stanach Zjednoczonych.1 Ponad 50% przypadków obejmuje nowotwory pochodzące z układu żołądkowo-jelitowego lub trzustki, a pacjenci często mają odległe przerzuty w momencie rozpoznania. Ponieważ wielu z tych pacjentów ma nieoperacyjną chorobę, często inicjuje się terapię medyczną w celu kontrolowania postępu choroby [patrz też: przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego leczenie, wyszukiwarka skierowań na leczenie uzdrowiskoweia implanty, wyszukiwarka skierowań na leczenie uzdrowiskowe ]
Powiązane tematy z artykułem: procedury w gabinecie stomatologicznym przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego leczenie wyszukiwarka skierowań na leczenie uzdrowiskowe